Kitap Hakkında Sezgin Kaymaz, profesyonel olarak hentbol sporuyla hem oyuncu, hem de teknik direktör olarak uğraşmış, 1997’den beri de romanlarıyla edebiyatımızın özgün kalemlerinden birisi olarak hentbolün o üç adımda sektirmeden topu atma kuralını romanlarında uygulamaya devam ediyor. Bu defa karşımıza “Kün” adlı romanıyla çıkan yazar, adımlarını daha da uzatıp, herkesi şaşkına çevirecek salvolar yapmaktan geri kalmıyor. “Kün”, Arapça 'ol' demek. İslam’da Allah’ın varlıkları yaratması için “Kün” demesi yeterli. Roman da Mevlana’dan yapılan alıntılar, ölüm ve varoluşla ilgili felsefi düzlemde yapılan derinlikli tartışmalarla karşılıyor bizi. Ama her ne kadar derinliklerinde kaybolacak metafizik konulardan bahsetse de, ironik ve fantastik bir anlatım eşliğinde, dili alışık olunmadık bir rahatlıkta kullanarak kara mizah türünün iyi bir örneğini veriyor “Kün”de yazar. Romanın durduğu yeri tarif etmek ne kadar zorsa, okunması da bir o kadar kolay aslında.
Romanın sürprizlerini bozmadan konusu hakkında söylenebilecek şeyler, yan yana duran ve biri eski, diğeri yeni iki mezarlık, bir tür zombi gibi karşımıza çıkan Şemsi ve onu mezarlıkta haremiyle karşılayan Sırrı adlı bir köpek, Ankara’da bir gecekondu mahallesi, o mahallenin namaz kılarken uygunsuz hareketler yapıp uygunsuz şeyler düşündüğü için uyku uyuyamayan muhtarı, eski mezarlıkta bir taşın üzerinde yazan ve sık sık karşımıza çıkan “Uçtu gitti Ayşegül” yazısı...