20 Mayıs 2013 - 10:055 şarkının yer aldığı bu mini-albümde tüm sözler ve müzikler Sadık Karan’a ait. Albümün kartoneti ve kapak fotoğrafları da içeriği kadar sade, iddiasız ama şıkİlk albümü 2005 yılında piyasaya sürülen, son olarak 2011 yılında tekli olarak yayımlanan “Hep Bana” ile dinleyici karşısına çıkan Sadık Karan’ın dördüncü albümü “Yeni”, geçtiğimiz günlerde Dokuz Sekiz Müzik etiketiyle yayımlandı.

Sadık Karan ilk albümünde alaturka müziğe daha yakın görünüyordu. Bu albümden “Bak Gidersem Dönmem”le iyi bir çıkış yakaladı. İkinci albümüne adını veren “Aman” ise tam bir pop “hit”iydi ve epeyce ses getirdi. İkinci albümüyle birlikte genellikle kendi yazdığı şarkıları seslendiren Karan, bu kulvarda eli yüzü düzgün ama iddiasız işler yaparak yoluna devam etti. Fazla iddia kadar iddiasızlık da risk içerir biliyorsunuz. Onun, sesi ve fiziğinin avantajıyla kendini popüler müzik içerisinde başka bir yerde konumlandırabileceğine dair düşüncemi yüzüne karşı dile getirdiğimde, “Ben o değilim,” olmuştu cevabı. Pop-star olmayı değil, kendi yazdığı şarkıları söyleyen, istediği müziği yapan, kendi gibi görünen bir müzisyen olmayı tercih ediyordu, buna çabalıyordu. İddiasızlığı da bu yüzdendi. Nitekim bu son albümünde de bunun altını daha kalın çizgilerle çiziyor.

5 şarkının yer aldığı bu mini-albümde tüm sözler ve müzikler Sadık Karan’a ait. 3 şarkının düzenlemesini Emirhan Cengiz, diğer ikisininkini ise Mert Ali İçelli yapmış. Başından sonuna dek sakin sularda yüzen bir albüm bu. Yüksek tempo, popüler ritimler ve elektronik altyapı içermiyor; aksine alabildiğine akustik. Neyse ki artık 2000’lerde değiliz ve böylesi albümler hem sektör içinde, hem de dinleyici saflarında kendine yer bulabiliyor.



Bir çocuk saflığı ve naifliği ile “Beni yordu, pis bu şehir,” diyen 30’lu yaşlarındaki adamın büyük şehre ve şehrin yapay insan ilişkilerine karşı hissettiği yabancılaşma duygusunu, eğer ki İstanbul benzeri bir metropolde birkaç yıl geçirmiş iseniz, tanıdık bulmamak mümkün değil. Hani tam da yetişmeniz gereken bir randevunuz varken, trafik keşmekeşinde kaldığınızda sıkı bir küfür sallarsınız ya bazen… İşte Sadık Karan o küfrü tersine çeviriyor bu şarkıyla. Sinirlenmeden, sakin sakin, hatta umudunu da yitirmeden “Kalk Gidelim” diyor. Türk popunun ortalama seyrinde pek alışık olduğumuz türden şarkı sözleri değil bunlar.

Sonrasında “Kağıt Kesiği” ve “Sen Unut”la romantik sularda yüzüyor, “Saldım Yakasını” ile kendini iyileştiriyor Sadık Karan. Son olarak da daha hafif ve daha hareketli “Toz Duman” ile adeta 2005 yılına, ilk çıkış şarkısına bir selam gönderiyor ve alaturka temalı bu şarkıyla tamamlıyor albümü. İlk klip şarkısı olarak seçilen “Kalk Gidelim” zaten yeterince yerini buldu. Şimdilerde klibi çekilmekte olan “Sen Unut” ise benim albümdeki favorim.

Karan’ın kendi çizgisinde giderek yukarı tırmanmakta olan şarkı yazarlığına diyecek yok ama şarkıcılık tekniği açısından bu albümde beni rahatsız eden noktayı da söylemeden geçemeyeceğim. İlk ve son şarkıda Karan’ın yorumunda çok belirgin bir teatral tavır ve hecelerin üzerine yüklenen alaycı vurgular var. Umarım bunu bir karakteristiğe dönüştürmez; zira kulağa hoş geldiğini söyleyebilmek çok zor.

Kariyeri boyunca eli yüzü düzgün işlere imza atmış, doğru düzgün bir müzisyen, popüler müzik piyasasının değil, kendi koyduğu kuralların peşinden gitmeye devam ediyor bu albümle. Albümün kartoneti ve kapak fotoğrafları da içeriği kadar sade, iddiasız ama şık.