08 Temmuz 2013 - 03:07Serkan Seki’nin ilk albümü, bir albüm yaparak müzik dünyasına atılmakla, sektörde yıllarca dirsek çürüttükten sonra bir albüm yapmak arasındaki ‘irice’ farkı hissettiriyor. İyi müzisyenler, iyi aranjörler ve iyi bir teknik ekiple çalışılmış ve ortaya kulak doyuran bir iş çıkmışSeki kardeşlerin en küçüğü Serkan Seki, uzun süredir müzik piyasasının içinde olmasına rağmen albüm yapmak için acele etmemiş. 2000 yılında ablası Deniz Seki’nin orkestrasında vokal yapmaya başlayan Serkan Seki, 2003 yılından itibaren kendi orkestrasıyla sahne programları yapmaya soyunmuş. Serkan Seki’nin ilk albümü “Manik Depresif”, geçtiğimiz günlerde Seyhan Müzik etiketiyle yayımlandı.

Öncelikle söylemek lazım ki bir albüm yaparak müzik dünyasına atılmakla, sektörde yıllarca dirsek çürüttükten sonra bir albüm yapmak arasında ‘irice’ bir fark var. Serkan Seki’nin bu ilk albümü bu farkı hissettiriyor. İyi müzisyenler, iyi aranjörler ve iyi bir teknik ekiple çalışılmış ve ortaya kulak doyuran bir iş çıkmış. Albümde yer alan 8 şarkının tamamında söz ve müzikler Serkan Seki’ye ait. Düzenlemelerde Murat Yeter, Genco Arı ve Orçun Çanaklı imzaları var. Albümde çalan müzisyenler arasında ise İsmail Soyberk, Erdem Sökmen, Can Şengün, Serhan Yasdıman, Eyüp Hamiş gibi usta isimler dikkat çekiyor. Albüme kardeşiyle birlikte prodüktör olarak imza atan Deniz Seki, bir şarkıda da vokal yapmış.

Buraya kadar her şey yerli yerinde. Gelelim şarkılara ve Serkan Seki’nin şarkıcılık performansına…

Böyle bir kıyaslama yapmak ne derece doğru bilmiyorum ama Serkan Seki’nin tıpkı ablası gibi temelini Türk müziği motiflerinden alan, yer yer arabesk etkiler hissedilen şarkıları var. Buna karşın şarkı sözleri konusunda hep eleştirdiğim Deniz Seki’nin mana bozuklukları ve yanlış Türkçe kullanımı Serkan Seki’nin şarkılarında pek yok gibi. Özellikle “Feryat” ve “Hayat Devam Eder” gibi bazı şarkılarda iki kardeşin müziğinin birbirine benzer yanlarını fark etmek mümkün. Farklı olarak Serkan Seki zaman zaman esprili bir dil de kullanıyor. “Ham” ve “Manik Depresif” buna örnek gösterilebilir.

Geniş bir ses aralığı var Serkan Seki’nin ve sesini kimi yerde bir gazelhan gibi, kimi yerde bir arabesk-pop şarkıcısı tavrıyla, kimi yerde de ‘eğlendiren’ bir popçu coşkusuyla kullanıyor. Pop genel başlığı altında bu derece vibratoyu, hece uzatmayı, sektör tabiriyle “macunlamayı” bir albüm boyunca dinlemekten hoşnut kaldığımı söyleyemem. Aynı şeyi Deniz Seki için de çok yazmışımdır. Mesela ben olsam “Anlamam” ve “Hayat Devam Eder” gibi tamamen pop altyapıda şarkıları daha düz, daha sade bir yorumla söylemeyi tercih ederdim. Ancak bu tarzın ve tavrın da Türk popunda genel bir eğilim olduğu ve kulağı alaturka ve arabeske yatkın dinleyiciyi daha kolay yakaladığı da bir gerçek. Bir de Serkan Seki’nin hemen hemen bütün şarkılarda nazal tınılarda gezinmesi, stüdyo performansı açısından önemli bir dezavantaj olmuş. Neyse ki biraz egzersiz ve yardım ile düzelebilecek bir kusur bu.



Dikkate değer bir başka nokta ise Seki’nin şarkılarını çok inanarak, çok kalpten, duygusunu alabildiğine katarak söylemesi. Bu da ablasıyla benzeşen özelliklerinden biri.
Sözleri itibarıyla bir parça ‘sivri’ duran ve her dinleyenin kolay sahiplenmeyeceği “Manik Depresif” yerine “Feryat” gibi bir şarkıyla çıkış yapmak daha farklı bir etki yaratabilirmiş. Yine de geç değil elbette. Bu albümde duyuldukça dikkat çekecek başka şarkılar da var.

Zeynel Abidin Ağgül’ün kapak fotoğrafları ve Emel Göktepe Yavuz’un kartonet tasarımı özenli ve şık. Albüm bütünüyle Serkan Seki ismini ezbere almamızı sağlıyor ki, bu da bir ilk albüm için hatırı sayılır bir başarıdır.