Barış Acar’ın Corpus Kitap’tan yayınlanan “Ekphrasis Üçlemesi”, yazarın uzun yıllara yayılan birikiminin ve çeşitli yerlerde yayınlanmış yazılarından oluşan bir tür kolaj kitap olarak görülebilir. Bu üç kitapta ağırlıklı olarak plastik sanatlar ve onun meseleleri üzerine yazılar yer alsa da, edebiyattan sinemaya ve tiyatroya uzanan bir çizgiye sahip. Kitabı benzerlerinden ayıran yanı ise felsefi bir niteliğe sahip olması… Makalelere eşlik eden kavramsal analizlerin yanı sıra en geniş bağlamda söz konusu kavramların birbirleriyle ilişkileri üzerinden yeni bir sanat tarihi ağı hedeflenmiş.

“Ekphrasis”i oluşturan makaleler Türkiye çağdaş sanat ortamının son yirmi yılına hakim olan tartışmaların izlerini taşıyorlar, ancak yine ilk bakışta görülebileceği gibi, sadece bu yıllarla ya da bu coğrafyayla sınırlı değiller. Bize ‘tarihsel süreç’ olarak öğretilmiş zaman çizelgesi üzerinde ileri geri sıçramalarla hareket ederek, benzer kavramsal içeriklerin farklı zaman ve coğrafyalardaki anlamlarını eş zamanlı olarak düşünmeyi öneriyorlar.

“Öte yandan, Ekphrasis’in kolajdan feyz alan bu bilinçdışı yönünün ona çok değerli bir şey kazandırdığını da düşünüyorum,” diyor Barış Acar. “İlk cildin alt başlığında (Görünür ile Söylenir Arasında Geçitler) kullandığım ve ekphrasis kavramının seçilme nedenine de ışık tutan, bir dönem tarafından önemli addedilen ile önemsizin, sürekli dillerde dolanan ile dile getirilmeyenin, yani görünen ile görülmeyenin bir aradalığı olgusu.”

Fotoğraf: Dilan Taş

“Görünür ile Söylenir Arasındaki Geçitler” alt başlığını taşıyan ilk cilt, polemikler, dönemi farklı yönleriyle açmaya olanak sağlayan çeşitli sergiler üzerine eleştiriler ve çağdaş sanat kavramları üzerine gazete yazılarına odaklanırken; Çağdaş Sanatta Bireyleşmeler alt başlığını taşıyan ikinci ve üçüncü ciltler, doğrudan sanatçı kimlikleri üzerinden dönemin bir resminin peşine düşüyor. İkinci cilt Türkiye özelinde, üçüncü cilt ise dünya ölçeğinde ve alanını plastik sanatlarla sınırlamadan bunu yapıyor.

“Özellikle ikinci ve üçüncü ciltlerde ‘bireyleşme’ çatısı altındaki yazılar, içinden geçtiğimiz dönemde üzerine çokça söz edilen, işleri dünyanın çeşitli yerlerinde büyük sergilerde yer almış, onlarca kişisel sergi yapmış, uluslararası müze ve koleksiyonlarda boy göstermiş sanatçılar ile ‘ana akım’ denebilecek çağdaş sanat camiasına hiç girmemiş, işlerini küçük bir çevre dışında kimsenin bilmediği, mütevazı galeriler ya da akademide / kendi atölyelerinde / evlerindeki bir odada çalışmalarını yürüten, dünyayla eş zamanlı olarak ama kendi evrenlerinde yol alan sanatçıları aynı payda altında bir araya getiriyor,” diyor Acar. “Cevdet Erkek ile Uğur Güler, Burhan Doğançay ile Nova Kozmikova, Hakan Gülsoytrak ile Kuzgun Acar, Kafka ile Elif Çınar, Lars Von Trier ile Özgür Doğan ve Orhan Eskiköy böylece bir araya geliyorlar.”

Ve son olarak da ekliyor. “Bu soruyu geçmiş zaman kipinde sormanın vakti geldi sanıyorum: Ekphrasis projesi ne amaçlıyordu? Benim için bunu şu anda cevaplamak elbette çok zor. Yine de aklımdaki anlamlardan birini seçmeye zorlandığımda ‘sorusunu arayan cevaplarla başa çıkmak’ derdim sanırım.”

Corpus ayrıca, “Ekphrasis Üçlemesi” içerisinde yer alan yazılardan bir seçkinin yer aldığı, “Ekphrasis/ Passages Between The Visible and The Sayable” başlıklı İngilizce bir seçme yazılar kitabını da yayınladı.