ÖZGE KARA

 

Mark Eliyahu, 1 Aralık’ta Zorlu PSM’de konser vermek üzere bir kez daha İstanbul’a geliyor. Büyüleyici performanslarıyla tanıdığımız Eliyahu, 150 yıllık kamançasının da yardımıyla Ortadoğu ve Balkanlar'ın ruhunu bestelerine yansıtıyor. Son çıkan albümün 'Roads'un tanıtım turnesi kapsamında gerçekleşecek konserde bir de güzel sürpriz olacak. Sahnede müzisyene babası ünlü besteci Piris Eliyahu eşlik edecek. Bazı melodilerin dünyayı iyileştirmek üzere var olduğunu düşünen ve onları 'Tanrı tarafından gönderilmiş bir ilaç' olarak değerlendiren Mark Eliyahu, konser öncesinde sorularımızı yanıtladı.

 

 

Evet, birbirinden farklı birçok kültürden izler taşıyor. Çünkü ben dili ne olursa olsun bütün kültürlerin müziklerini seviyorum. Oradaki hissi yakaladığım sürece, o müzikle bir bağ kurabiliyorum.

 

 

Kamançayı ilk duyduğumda, o sesi yıllardır biliyormuşum gibi bir hisse kapıldım. Sanki yıllardır içimde olan bir ses gibiydi. Gerçekten gizemli bir deneyimdi. Bir süre sonra kamança bedenimin bir parçası oldu. Çalarken kendimi onunla bir bütün olarak görüyorum.

 

 

 

Şarkıdan şarkıya değişiyor aslında. Her şarkının ayrı bir süreci, kendine özgü bir duygusal deneyimi var. Besteler bazen bir bütün halinde geliyor, bazen de bitirmek için biraz zaman gerekiyor. İlham anları en beklenmedik yerlerde geliyor. Bu süreç biraz da duygusal deneyimlerinizin ve ruhunuzun kafanızın ve kalbinizin içinde dönüp duran bir müzikle uyum içinde dans etmesi gibi… Bu anlar, farklı duygularla ve sevinç haliyle dolu çok özel anlar gerçekten.

 

 

Bazen teknik olarak kendimi eleştirsem de çoğu zaman çok seviyorum, hatta bazen kendimi dinlerken ağladığım oluyor. Özlem içinde olduğum bir müziği üretmeye çalışıyorum.

 

 

Türk müziği çok zengin ve içinde çok fazla renk barındırıyor. Uçsuz bucaksız bir duygu denizi gibi… Benim için de önemli bir ilham kaynağı. Dolayısıyla aramda özel bir bağ var. O ezgilerdeki  duygusal tınıları yakalayabiliyorum. Bence ben de aynı müzik dilinden konuşuyorum. Bu yüzden beni anlayabiliyorlar ve seviyorlar.

 

 

Bir tür yaylı çalgı olan kamançanın Azerbaycan kökenli olduğu ve 19. yüzyıl ortalarında kullanılmaya başlandığı söyleniyor. Dört tele sahip enstrüman, yaklaşık 70 cm boyunda. Kamançanın Orta Asya ve Ortadoğu’da farklı çeşitlerine rastladığı biliniyor. Türkiye’de ise kabak kemane ile benzerlik gösteren enstrümanı çalan isimler arasında Adalet Vezirov, Sayat Nova, Ali Asghar Bahari ve Habil Aliyev bulunuyor.