Gösterge, imge, temsil meselelerini, insanın dünyayla ilişkisini düzenleyen duyusal kurguların kilit taşları gibi görüp, onları yerinden oynatmanın imkanlarını araştırıyor. Öğüt oyun alanını benzerlik ve benzeşmezlik, ışık ve gölge, rastlantı ve zorunluluk arasında kuruyor.

Mehmet Öğüt’ün tüm üretimini kat eden, dijital ifade biçimlerine de başvuran araştırmanın kaynağında, kıvılcım ve alevle boyadığı, kazıdığı, yonttuğu kağıt işler var. Kültür denen şeyin mihenk taşı olan ateşle birlikte düşünmek ve eylemek Öğüt’ün sanatına antropolojik bir bağlam kazandırmış.

Çalışmaları mağara resimlerinden, batılı resim tarihinin kurucu mitlerine, kimyasal süreçlerden toplumsal örgütlenme biçimlerine kadar uzanan geniş bir alandan soluk alıyor. Başlık olarak seçtiği cümle bizi “insan elinin ilk mağaraya ilk bizonu çizdiği” andan günümüze 1 insanın ateşe çıraklığının ve gölgesiyle savaşının gizli sürekliliğini izlemeye davet ediyor.