Efnan Atmaca

Pandemi döneminden en büyük yarayı alan tiyatrolar seyirciye ulaşmanın yolunu 'tiyatro filmi' adıyla oyunlarını çevrimiçi sahneleyerek buldu. Elbette bir oyunu sahnede seyretmenin keyfinin yerini hiçbir yöntem tutamaz ancak çevrimiçinin faydalarını görmezden gelemeyiz. Tam pandemi öncesi prömiyer yapan henüz birkaç kez seyirci karşısına çıkmışken kapanmaya takılan "Yalnızlar İçin Çok Özel Bir Hizmet" bu oyunlardan biri. Oyunu hem çevrimiçi hem sahnede seyrederek karşılaştırmak istedim. Öncelikle konusu çok ilginç. Murat Gülsoy'un kitabından uyarlanan oyun, yalnızlığı içinde kaybolurken kendini deneysel bir projenin içinde bulan Mirat'ın hikâyesini konu alıyor. Yeni ölmüş bir çifti zihnine naklettiren Mirat, üçlü bir dünya yaratmaya çalışırken farklı bir insana dönüşüyor.

DasDas Mavi Sahne'de Anadolu Efes'in katkılarıyla sahnelenen oyun, sade rejisi ve dolambaçsız anlatımıyla dikkat çekiyor. Sahnenin enerjisiyle oyuncularınki birleşince seyir zevki bir kez daha artıyor. Ancak "Yalnızlar İçin Çok Özel Bir Hizmet"in çevrimiçinde de aynı etkileyicilikte olduğunun altını çizmeliyim. Bunun en büyük nedeni oyuncuları Sabahattin Yakut, Ceren Boz, Ümit Erlim ve Nihan Işık’ın başarılı performansı. Sonrasında, oyunun uyarlanmasında büyük emeği geçen ve bu projeyle hayalini gerçekleştirmiş olan Boz'un tasarımı.

Daha çok seyirci

Oyun 'tiyatro filmi' olarak çekilirken teknolojinin tüm imkânlarından yararlanıldığı için oyuncuların tüm jest ve mimikleri seyirciye geçiyordu. Canlı izlerken kalp atışlarını duyuyorsunuz ve siz de oyunun bir parçası olarak onların heyecanını paylaşıyorsunuz. Oyuncular oyunun sonunda en önemli şeyi, alkışı canlı canlı alırken çevrimiçi gösterimde salonda ulaştıkları seyircinin pek çok katına ulaşabiliyorlar. Turnelerin eskisi gibi yapılamadığı günümüzde oyunların çevrimiçi gösterim sayesinde farklı şehirlerdeki tiyatroseverlerle ulaştığının da altını çizelim. Öte yandan çevrimiçi arşivleme imkânı tanıyor. Mesala bir çırpıda yeniden istemek istediğim ama maalesef anılarımda kalmış onlarca oyun sayabilirim. Aynı zamanda sinemanın geldiği noktada aksiyonu iyice azalttığını ve özellikle ödüllü pek çok filmin oyuncu performanslarıyla tek mekân ve durağan bir anlatım tercih ettiğini düşünürsek sanki bu iki sanat dalı buluşuyor. Bu tip sinema filmleriyle tiyatro filmleri arasındaki tek farkın beyaz perdenin 'canlı dekor' kullanması olduğunu söyleyebiliriz.

"Yalnızlar İçin Çok Özel Bir Hizmet"e dönersek; yalnızlığından kurtulmak isteyen Mirat bir anda zihninde baş edemediği bir kalabalıkla yaşamaya başlıyor. Onun hezeyanlarını, iniş ve çıkışları Yakut'un güçlü oyunculuğuyla seyirciye geçiyor. Zihnine yerleştirdiği Esra'ya âşık olması, bu aşk uğruna onun sevdiği adamın sesine kulak vermesi aslında tüm kahramanların benliklerini yaşatma duygusunu anlatıyor. Esra ile Tuncay ölümle yüzleşmekten kaçıp Mirat'ın bedeninde hayata tutunmaya çalışırken Mirat da kendine yeni bir 'ben' yaratmaya çalışıyor. Yalnızlığın ne demek olduğunu ağır bir deneyimle öğrendiğimiz pandemi döneminde bu kavrama oldukça farklı bir yaklaşım getiren oyun algılarımızla oynamıyor değil. "Yalnızlar İçin Çok Özel Bir Hizmet" ister sahnede olsun ister çevrimiçinde mutlaka görülmesi gereken oyunlardan biri. Dolayısıyla aslında hep aynı noktada buluşuyoruz: Nitelikli iş yapıldığında her mecrada takdir görüyor. Bu tip nitelikli tiyatro filmlerinin günümüzde sayısı giderek artıyor, bu da sevindirici.