Üçlü bir video çalışması olan “A House of Ink”de her projeksiyon kendi hızında akıyor ve farklı bir süreye sahip (sırasıyla 47, 48 ve 46 dakika), bu da sürekli olarak yeni ve benzersiz bir ses ve görüntü kombinasyonu üretilmesini sağlıyor. Çalışmanın temel bir niteliği olan bu üçlü konfigürasyonun eşzamansızlığı izleyiciyi dolambaçlı yaratım sürecine dahil ederek bir dizi yeni bağlantının izini sürmeye davet ediyor. Dergiler, notlar, fotoğraflar, illüstrasyonların yanı sıra kırılganlık anları, takıntılar ve alışkanlıklar, izleyiciyi iş başındaki bir yazarın zihninin işleyişine fırlatabilecek, metodik olarak dağıtılmış küçük parçalar olarak sunuluyor.

 

 

 

Çoğunlukla yazara ait nesnelerin ve elyazmalarının ayrıntılarını ve yakın çekimlerini sunan, ancak yazarın kendisini asla göstermeyen yan projeksiyonların aksine, ortadaki projeksiyon, Orhan Pamuk'un ve onunla birlikte mekânı paylaşanların, gündelik sahnelerin ve onlara eşlik eden olayların bazen göründüğü daha geniş manzaralar sunuyor. Bu manzaralar, yazarın genellikle yazdığı defterlerin sayfaları arasında suluboya ile çizdiği manzaraların aynısı. Anlar ve anılar geri dönüyor ve katmanlaşıyor: dumanı tüten kahve fincanları, meyveler, pencere pervazının ötesinde toplanan martılar, gökyüzü ve Asya ile Avrupa arasındaki güney sınırını çizen boğazı geçmekte olan tekneler. Tarihi Doğu/Batı ikilemini ve Pamuk'un romanlarında irdelemeye çalıştığı kültürel senkretizmleri işaret eden aynı sınır, burada otobiyografik öğelerle dolu.

 

Ali Kazma bu çalışma için yazarın evinde altmış beş gün boyunca çekim yaptı ve yüzlerce saatlik görüntü biriktirdi.