'Babalar yeni albüm yapmış!' diyerek bu satırları kısa kesmek, hâlâ yeni albümler yapmaya devam edişlerine saygı duymayı telkin etmek mümkün. Ama iç elvermiyor, birkaç kelam daha etmeden bırakmak istemiyor insan. Ian Gillan, Roger Glover ile Ian Paice'li çekirdek kadro ve artık iyiden iyiye has Deep Purple elemanı olarak görebileceğimiz gitarist Steve Morse ile Jon Lord'un yokluğunu olabildiğince doldurmaya çalışan Don Airey'i sırf yan gelip yatmadıkları için bile kutlamalı. Grup tıpkı 4 sene önceki “Now What?!” kaydındaki gibi yine Alice Cooper'dan Pink Floyd'a rock tarihine kocaman izler bırakmış Bob Ezrin'in prodüktörlüğüne emanet etmiş şarkılarını. Dinamik, formda, ama yaşlarının ağırlığını taşıyan, Deep Purple külliyatına ayıp etmeyen ve akıp giden bir albüm “inFinite”. Tabii ki yeni bir “Smoke on the Water”, ya da yeni bir “Child in Time” yok albümde. Olması da gerekmiyor zaten. Böyle de gayet keyifli bir klasik rock 'babalar'ınki. (8/10) 

 

 

 

 

Artık pek dinlemiyoruz The Cranberries'i. Oysa 20-22 sene evvel böyle miydi, The Cranberries şarkıları her yerdeydi. Klipleri ekranda, yorumları gittiğimiz mekanlarda, solist Dolores O'Riordan gibi şarkı söyleyenler, “Zombie”ler kırık kalpler... Kabul etmeliyiz ki kapağında The Cranberries adını göreceğimiz akustik bir albüm dünyanın en ilginç olayı değil. Ama, yine kapağından başlayarak, hayatının herhangi bir dönemi onları seven biri için hiç de fena olay değil. “Something Else”in grubun ilk iki albüm kapağından yadigar kanepeli oturma düzenini 2017'te taşıması tam Instagram'lı dünyamıza uygun bir hoşluk. 3 yeni şarkı, ve 10 gayet aşina olduğumuz The Cranberries şarkısından oluşuyor bu akustik albüm. Kendinizi nostalji meretine çok da kaptırmadan dinleyiniz. (6/10)

 

 

 

Gün geçmiyor ki adını sosyal medyadan, müzik bloglarından, ama en çok iyi müzik dinlediğini bildiğimiz eşten dosttan duyduğumuz gencecik müzisyenler ilk albümleriyle kulaklarımızda uzun süreli ikametlere talip olmasın. Güzel şeyler oluyor müzik adına. Takip etmesi güçleşecek yoğunlukta üstelik. Deniz Tekin'in durumu da tam böyle. Hemen ortak paydalar bulacağınız şarkı sözleri, tanıdık gelecek hisleri, aklınızdan mutlaka geçmiş soruları ve çalma listelerine eklenecek şarkılar ihtiva ediyor “Kozakuluçka”. “İstikbal Mahkemeleri”nde uçurtmalarının vurulduğunu düşünenler bayılacak. (7/10)

 

 

 

 

Türkiye’de gitarlı müziklerle haşır neşir olup da Pentagram’ın (ya da Mezarkabul’un) adını, şarkılarını bilmeyen yok. Pentagram bizim Metallica’mız. ‘Metalciler’ için, Sepultura’nın Brezilya için yaptığını yapmasını umarak yıllar geçirdiğimiz grup. Yurtdışında tanınsa da hep bir keşke daha fazlası olsaydı hayıflanmasına sebebiyet veren Pentagram bu kez akustik bir albümle geldi. Grup tarihinden üç solisti de işittiğimiz, onları yıllardır takip edip artık 40’lı yaşlarına gelmiş dinleyicilerini de, gençleri de mutlu edecek bir albüm “Akustik”. Kulağa takılan ufak tefek surat astırıcı anları olsa da, manevi tarafı ağır basan bir kayıt olduğu için o taraflara hiç girmeyelim. Dinleyelim. (8/10)

 

 

 

İki yıl önceki albümü “Solipsism” ile dikkat çeken piyanist ve besteci, bir kez daha dikkat çekmekte katiyen sıkıntı duymayacak bir işle karşımızda. Çok kişisel, aynı zamanda çok hepimize göre kompozisyonlar bunlar. Asri zamanlarda tanıştığımız klasik müzik sanatçılarının en çok dinlenenlerinden biri olması boşuna değil. (7/10)

 

 

 

 

Üzerinde yaşadığımız toprakların has şiirlerinin şairlerinden şarkı sözleri, bir mezzosoprano ile bir piyanistin müzikal diyalogları ve prodüktör sıfatıyla Fazıl Say gözetiminde yapılmış kayıtlar. Senem Demircioğlu ve İklim Tamkan evladiyelik bir albüm yapmış. Cemal Süraya'dan devşirelim; iyi müzik var (bu albümdeki) bütün kelimelerin altında. (8/10)

 

 

Irak kökenli udi Rahim AlHaj, internet çağının unutturduğu mektup kültürüne bir yaylı beşlisi eşliğinde dinler dinlemez sizi içine çekecek bir güzelleme yapmış. 40 sayfalık bir kitapçıkla piyasa çıkan albüm, gerçek mektuplardan notalara, 'bizim bu tarafların' notalarına ve klasik müziğe, yoğun duygular taşımış. (9/10)

 

 

 

One Direction fenomeninin rüzgarı dinince pop dünyası biraz rahatlamıştı. Lakin şimdi solo işlerle geliyor 1D üyeleri, Harry Styles beklenmedik derecede iyi bir klasik pop şarkısıyla çıkageldi misal.

 

 

Hip hop camiası Kendrick Lamar gibi ne yaptığını çok iyi bilen bir MC ile kesinlikle daha güzel. U2, James Blake, BadBadNotGood ve Rihanna'nın da katkıda bulunduğu yeni albümü “DAMN” yine çok konuşulacak.

 

 

 

 

Günümüz cazının en sıkı sıkı takipte fayda var ismi, geçen yaz İstanbul'da da müzikseverle buluşmuş Kamasi Washington'dan 14 dakikalık yeni bir şarkı, klibiyle birlikte nefis bir 'gerçeklik' serüveni.

 

 

Danimarkalı sanatçı, 8 Mart'ta start alan ve 'kadın kadına' söylenen aşk şarkıları şiarıyla periyodik olarak meşhur şarkılara getirilmiş yeni yorumlar servis edecek Instant Love projesi için The Doors söylüyor.

 

 

Bildiğimiz ezgiler, fakat güçlü, sade çok sesli yorumlar. Gücü de sadeliğinden 4 Vokal'in yeni albümü “Başka / Beş Sekiz Kış Şarkıları”nın.

 

 

 

 

Amerikan usulü popüler rock'ın kıymeti az bilinen kahramanlarından John Warren Geils Jr.'ı geçtiğimiz ay 71 yaşında kaybettik, anısına, grubunun en bilinen şarkılarından biri.

 

 

Yüzüklerin Efendisi'nin Frodo'su Elijah Wood'un Selda Bağcan sevgisi malumunuz. Bu kaydı dinlerse, yüksek ihtimal çok sevecek dersek kafi olacaktır.

 

 

Pulp'ın solisti ve bir jenerasyonu en iyi anladığını düşündüğümüz isimlerden Jarvis Cocker, Chilly Gonzales'in piyanosuyla çizdiği çerçeve içine kelimeler bırakıyor usulca.

 

 

 

 

13 Mayıs'ta ParkFest'te sahbe alan UNKLE'ın geçtiğimiz asırdan yadigar Thom Yorke sesli bu şarkısını unutmak ne mümkün.

 

 

Derin Sarıyer'in farklı ama rahat dinlenen, daha doğrusu kendini rahat dinletmeyi bilen, şarkı söyleme tarzı üzerine kurduğu tam bir şehir / semt şarkısı.