Hayattan iki yıl kadar bir fire verince dilimize de P.Ö - P.S (pandemi öncesi - sonrası) gibi bir zaman birimi yerleşti. Datça’da katıldığım Deniz Seviyesinde Tiyatro Festivali de 2020’nin haziranına denk geliyormuş, P.Ö son toplaşmalarımızdan biriymiş. Aradan geçti iki sene, şimdi Ayvalık’ta deniz seviyesinde bir aradayız.

Festival, bir grup gencin kurduğu Mirket Platform’un organizasyonu olarak üçüncü kez hayata geçiyor. İçinde tabii ki tiyatro oyunları, konserler, yanı sıra da atölyeler, söyleşiler, paneller, çocuklar için etkinlikler, hoş bir “bir arada olma hissi” barındırıyor. Balıkesir Büyükşehir Belediyesi ve Ayvalık Belediyesi’nin katkılarıyla Balıkesir Tiyatro Festivali’nin ikinci ayağı olarak hayata geçen festival, ağaçlar altında Anfi Tiyatro’da açılış yaparken herkesteki duygu öncelikli olarak buydu. Birçok tiyatro sanatçısı burada gençlerle bir arada olmaya, onlarla çalışmalar yapmaya, bu buluşmaya destek olmaya gelmişti. Bu ruhun hâkim olduğu bir dört gün geçirdik Ayvalık ve Cunda sokaklarında. Anfi Tiyatro’da her akşam bir oyun sahnelendi. Açılış oyunu Zorlu PSM Prodüksiyon’dan “Şehirde Kimse Yokken” idi. Ertesi gün Germinal Tiyatro yapımı “Doğal Afet” vardı. Semaver Kumpanya’nın müzikli, danslı, taşlamalı “Kuşlar”ı tam da orada, açık havada seyirciyle buluşmak için tasarlanmış gibiydi ve seyircinin coşkulu katılımıyla karşılandı. Kapanış Dasdas’ın “Vahşet Tanrısı” ile oldu.

Çeşitli mekanlarda gündüz oyunları da vardı tabii. Sahnelendiği Cunda Bekir Coşkun Kütüphanesi’ne uyumuyla da çok konuşulan Bahçe Galata yapımı “Nora 2” bunlardan biriydi. Gönül isterdi ki Yolcu Tiyatro’nun “Gomidas”ını da çok yakışacağı Taksiyarhis Kilisesi’nde izleyebilelim ama oyuncu rahatsızlığı nedeniyle iptal olduğu açıklandı.
 

Ayvalık sokaklarını gezen oyunlar

Gelelim festivalin en üretken “konuklarına”. Festivalin “geleceğin sanatçılarını sektör ile eşit bir zeminde birleştirmeyi amaçlayan” bir projesi var; “Üretim Çalışmaları”. Buna katılan sanatçılar ki bu sene Ezgi Çelik, Kübra Balcan, Murat Eken, Nazlı Bulum, Onur Özaydın, Özlem Zeynep Dinsel, Taner Rumeli, İlker Ergin idi bu isimler; öğrencilerle beraber oyun çıkarıyorlar. Gülşah Fırıncıoğlu ve Zinnure Türe’nin koordinatörlüğündeki projede Ayvalık’ın hikâyelerinden ilham alan metinler Ahmet Sami Özbudak’ın atölyesine katılan öğrenciler tarafından yazılmıştı. Altı kısa oyundan oluşan “Hafıza”, Ayazma’dan başlayarak Camlı Kahve, Macaron Konağı, Şeytanın Kahvesi, Min Otel gibi mekanları dolaşarak sahneleniyor. İkinci oyun “İki Kapı Bir Dünya” Anfi Tiyatro Alternatif Sahne’de buluşuyor seyirciyle. Mucizevi olan ise saydığım oyuncuların öğrencilerle birlikte yeni karşılaştıkları bu metinleri üç gün boyunca çalışıp sonunda oynayacak olması. Sonuçlarını bu yazı bittiğinde görecek olmakla beraber sürecin çok değerli olduğu, öğrenciler için de paha biçilmez bir deneyim oluşturduğu kesin.

Doymadığımız konserler

Festivalin konserleri de çok coşkulu ve uzundu. Yine pandemi arasına bağlıyorum, doyamıyoruz, vedalaşamıyoruz. İkinci gece Kalben epeyce bir bölümü “korsan bis” olarak nitelendirilebilecek kadar süre sahnedeydi mesela. Yüzümüze de son ana kadar vurmadı sağ olsun. Akla gelen her şarkısını, istenenleri, sahneye doğru haykırılanları hiç kırmadan söyledi. Bir kulağımda “Yara” bir kulağımda “Kasımpatları” çalarak ayrıldım alandan, hâlâ ikisi de kulaklığımda benimle gezmeye devam ediyor.

Üçüncü gece ise meğer şahane olduğunu sonradan anladığımız ‘90’larımızın ve bir kısım 2000’lerimizin en eğlenceli gecelerinin mimarı Mirkelam vardı sahnede. “Joker”ler,”Tavla”lar, “Asuman”lar, “Unutulmaz”lar ile gene mutlu etti bizi. Araya bir sebepten kattığı “Memleketim”leri, “Osman Aga”ları, “Katina”ları hoş göreceğimiz kadar. Hayatımıza “koşarak” giren Mirkelam’dan “Beni oynatmayın, kalbim var, tansiyonum var, 50 küsür yaşında adamım” cümlelerini duymak azıcık üzücü olsa da kendisinin enerjisi yerli yerinde, sahnede arasız iki buçuk saati zorladı.

Kapanış Dolu Kadehi Ters Tut ile ve deniz seviyesinin daha çok buluşmalar göreceği umuduyla.