Sadece derslerle, hayat gailesiyle değil bir metropol olan İstanbulla da mücadele etmek… A. Çağlar Deniz, "Öğrenci İşi"nde İstanbula okumak için gelen üniversite öğrencilerinin uyum sağlama "taktiklerini" tespit etmeye çalışıyor. Bu taktiklerin gençlerin sosyal ve kültürel sermayelerine göre değişip değişmediğini, ideolojik veya dinî gruplara üye olunmasıyla farklılaşıp farklılaşmadığını, etnisite yahut cinsiyet değişkenlerine göre ayrışıp ayrışmadığını etraflı şekilde değerlendiriyor. Üstelik bunu "gündelik hayat teorisi" çerçevesiyle ele alıyor. Dolayısıyla üniversite gençliğinin kültürel özelliklerine, gündelik yaşamlarını sürdürürken neleri dikkate alıp almadıklarına, aralarındaki "sembolik" dile ve bunun taşıdığı anlamlara da dikkat çekiyor.


"İstanbulun her tarafının televizyonlardan gördüğümüz gibi olduğunu sanıyordum. Fakat gelince böyle bir düzen olmadığını gördüm…" "İstanbulda sulu yemek yiyemediğim için fast fooda başladım…" "Memlekete gittiğimde, arkadaşlarım benim İstanbulda okuduğumu özellikle vurguluyorlar. Mesela bir sorunla karşılaştığımda, bana Sen İstanbulda okuyorsun, bu da senin için sorun mu? falan diyorlar."