Kitap Hakkında İhsan Hanım, Şahap Bey’i hep “hürriyet”le birlikte hatırlıyordu: “Belki insanımızın, milletimizin hürriyet uğrunda aldığı mesafeyi, geldiği şerefli yeri göremedi Şahapcığım, ama yeryüzünde hürriyetin yerini tutabilecek bir şey olmadığını çok iyi anladı. Dünyada, insanın yaşama hakkına denk başka bir hak olmadığını bildiğimiz gibi... Hürriyet mücadelesi ve hürriyetperverlik, belki sevmediğim yirminci asrı sevimli hale getirecek, ona damgasını vuracak, insanlığa sulhu, fazileti ve terakkiyi telkin edecek en insani kuvvetimizdir. Çünkü her terakkinin, medeni gelişmenin temelinde hürriyet vardır. Onsuz insanın kavruk, kısır, yoksul ve şeref dilencisi olduğunu yazmakla çok isabet etmişim. Merhum Azmizade Haleti’nin bir rubaisi bu düşünceme destek, adeta derdime derman gibi... Biz neşelendiğimiz anda mahzun oluruz. Abad olduğumuz zaman da viran olur kalırız. Biz cefanın beslediği öyle aşk kuşlarıyız ki, kafesten azad olsak, hürriyete kavuşsak, uçar gider tuzağa düşeriz. Bu ne tezat, bu nasıl hayat! Gerçekten kafesteki muhabbetkuşlarının bile kafesi açılınca uçma hevesinden hürriyetin sonsuz esrikliğiyle tuzağa düştüğünü çok gördüm. Lakin uçmak onların yaratılışının icabı, vazgeçemezler ki! Hürriyet de bizim yaratılışımızın esasıdır, özüdür, bu devredilmez, vazgeçilmez hakkı yaşamaktan asla geri duramayız! Ona mecburuz. Esaret tecrübe edilecek nesne değildir zira! Tekrar olduğunu biliyorum ama söylemeden edemiyorum işte: Ancak bedelini ödeyenler hürriyeti hak edebilir.