Müzikal kelimesinin etimolojik kökeni, müzikle ilgili, içinde müzik öğeleri barındıran,  müzik eşliğinde sergilenen film veya tiyatro oyunu olarak incelenmektedir. Hikâye ve duygusal içerik seyirciye sözcükler, müzik, hareket ve dramanın teknik yönleri ile bir bütün halinde iletilir. Müzikal tiyatro, opera ve dans gibi başka teatral formlarla iç içe geçmiş olsa da diğerlerinden 'hareket, müzik ve diyalog' üçlüsünün birbirine eşit derecede önemli olması ile ayrılır. Günümüz modern batı müzikallerin kökeni 19. yüzyıl Fransız ve Viyana operetlerine dayanmaktadır.  Antik Yunan veya Orta Çağ’da kilise tarafından sergilenen müzikli oyunların modern müzikallere olan etkisi ise halen tartışılmaktadır.  

 

 

Temel olarak müzikalin bazı öğelerini bünyesinde barındıran çeşitli oyunlar 1850’lerde gösterime sunulsa da 1866 yılında Broadway’da seyirci ile buluşturulan 'The Black Crook' adlı eser, ilk müzikal tiyatro örneği olarak gösterilmiştir.  İzleyiciler tarafından büyük ilgi ile karşılanan bu oyun, çeşitli kaynaklara göre 474 defa sahnelenmiş, hatta yıllar boyunca yeni müzikallerin yazılmasına ilham olmuştur. 

 

 

19. yüzyılda Avrupa operetindeki gelişmeleri takiben yükselen müzikal tiyatronun temelleri İngiltere'de yazar Gilbert ve besteci Sullivan'ın, Amerika'da Harrigan ve Hart ikilisinin eserleriye atılmıştır. Bunların ardından 1890’ların İngiltere’sinde ortaya çıkan Edwardiyen müzikal komediler ve 20. yüzyıl başlarında ise George M. Cohan’in de aralarında bulunduğu Amerikalı sanatçı ve yapımcıların eserleri müzikal tiyatro tarihinin gelişiminde büyük rol oynamıştır. New York’taki Princess Theatre müzikalleri ve ilk kez drama dalında Pulitzer ödülü kazanan 1933 yapımı 'Of Thee I Sing' müzikali, dönemin revü ve eğlence şovlarını geride bırakarak, dans ve müziğin edebiyat eseri uyarlamalarıyla birleştiği modern anlamdaki müzikal tiyatroların doğmasına sebep olmuştur.  

 

 

1940’lı yıllarda, Amerikalı şarkı sözü yazarı Lorenz Hart ve besteci Richard Rodgers'ın sanat ortaklığınca sahneye taşınan ‘Joey and Weill’ ve ‘Gershwin’s Lady in the Dark’ gerçekçi müzikallerin önünü açmıştır. Müzikalin altın çağını başlatmakla anılan ikili Rodgers ve Hammerstein’in 1943 yapımı müzikali 'Oklahoma', müzik ve koreografinin karakterleri veya konuyu şekillendirmede kullanıldığı ilk müzikal olarak gösterilmiştir. ‘Oklahoma’nın müzikal tiyatro tarihinde ki çığır açan etkisi ‘Annie Get Your Gun’ ve ‘Kiss Me Kate’ ile devam etmiştir. 

 

 

40’lı ve 50’li yılların klasik hit müziklerle özdeşleşmiş popüler Broadway müzikallerine damgasını vuran yapımcılar Rodgers ve Hammerstein’in beyazperdeye de uyarlanan  ‘Carousel’, ‘South Pacific’, ‘King and I’ and ‘The Sound of Music’ ile büyük başarı kazanmıştır.

 

 

Bu beş müzikalin bu güne dek prodüksiyonu yapılan bütün sahne ve film versiyonları toplam 34 Tony Ödülü, 15 Academy Ödülü, Pulitzer Ödülü, ve 2 Grammy almıştır.

 

 

Rock müziğin egemen olduğu 60’lı yıllarda müzikallerin konusu ve hit şarkıları da değişiklik göstermiştir. Önceki yılların müzikal sınırlarını aşan yenilikçi anlayış, ırk, azınlıklar, sivil hak ve özgürlükler, cinsellik başta olmak üzere toplumsal konulara yer vermeye başlamıştır.

 

 

İlk rock müzikali olarak anılan 1968 yapımı Broadway müzikali ‘Hair’, müziğiyle öne çıkmasının yanı sıra çıplaklık, Vietnam Savaşı, ırk meselelerine değinmesiyle de öncü bir sanat yapımı olarak gösterilmektedir. Aralarında ‘Fiddler on the Roof’, ‘Milk and Honey’, ‘Blitz!’, ‘West Side Story’ ve ‘Rags’in de bulunduğu geç Altın Çağ müzikalleri ise Musevi toplumunun yaşanmışlıklarına dokunmuş, müzik, dans ve içeriği gerçek anlamda harmanlamıştır.