SELAY SARI

 

 

Göreve başladığım andan itibaren "İstanbul'da ne kadar varız?" meselesi çok önemliydi benim için. Anadolu Yakası'ndan da olumlu yönde bir baskı vardı. Biz bu yolda çalışmalar yaparken Kadıköy Belediyesi'nden bir teklif geldi, üç salonlarını ortak kullanmak istedikleri yönünde. Biz bu salonlardan Caddebostan ve Kozyatağı Kültür Merkezi salonlarını tercih ettik. Açıkçası bu noktada çekincelerimiz de vardı. Evet, biz Devlet Tiyatroları'nın prodüksiyonlarını karşıya taşıyacağız, bu yönde büyük bir talep var, ama orada yaşayan özel tiyatrolar da mevcut. Tiyatro yapalım derken tiyatro yapanların önünü kesmemek gerektiğine inanıyorum çünkü. Asıl gitmek istediğimiz nokta, devletin ya da Anadolu yakasındaki belediyelerin göstereceği bir arazi üzerinde kalıcı bir bina inşa edebilmek.

 

 

Merhum Hadi Çaman'ın kullandığı Rüştü Uzel Kız Meslek Lisesi salonu var. Hem konum olarak hem de tiyatro için tasarlanmış olması ve tarihi özelliği sebebiyle yıllardır ilgimizi çekiyordu. 400 civarında koltuk sayısıyla bu alanı yeniden yaparak Milli Eğitim ve özel tiyatrolar ile beraber kullanmayı düşünüyoruz.

 

 

Kalkmadı, bizim aldığımız duyumlara göre orada yeniden sahne yapılıyor. Orasıyla ilgili de talepte bulunduk. Anıları yaşatmak isteriz orada. İstiklal Caddesi'nde Galatasaray Lisesi'nin Tevfik Fikret Salonu'na da talip olduk. Sainte Pulcherie ile görüştük. Eskiden Emek Sineması'nın olduğu alanda iki yeni salon yapılıyor, inşaatı bitmek üzere.

 

 

Evet, oyun sahnelenmesi için yapılan alanlar.

 

 

Dünyadaki tiyatrolar genç seyirciyi salonlara çekmek için ne yapacaklarını şaşırıyorlar, biz ise orta yaş ve üstü seyircilerimizi bekliyoruz. Üniversite öğrencilerinin çok büyük talebi var, o sebeple seyircimizin neredeyse yüzde 80'e varan kısmının 18-25 yaş arasında olduğunu söyleyebilirim. Cuma akşamları, maç akşamları, salonlarımızı sürekli dolduruyoruz.

 

 

Doluluk oranımız yüzde 100. Biz var olan salonu ikiye de katlasak, İstanbul'da hâlâ ihtiyacı karşılamış olmayacağız. Yaklaşık bir aydır özel tiyatrolar ve seyircileri tarafından sosyal medyada tepki görüyoruz, "Yetmedi de CKM'ye mi girdin? Yetmedi de Kozyatağı'na mı girdin?" diye. Yetmiyor. Özel tiyatroları kesinlikle destekliyorum. Ancak gözden kaçan bir şey var, bu kurum yaklaşık 100 yıldır Türkiye'nin muasır medeniyetler seviyesine yükselmesini sağlıyor, sanat hayatının demirbaşlarından biri. Tabii ki özel tiyatrolar olmalı, ancak tiyatro yapmak çok zorlu ve pahalı bir iştir ve bu pahalılığın mümkün mertebe seyirciye yansımaması gerekir.

 

 

Türkiye Cumhuriyeti nasıl okul yapıyorsa, tiyatro binasını da öyle yapmalı. Devlet neyi ihtiyaç olarak görüp yapıyorsa, tiyatro binasını da ihtiyaç olarak gördüğü anda dünya ile eşdeğer gidiyor demektir. O zaman biz de özel tiyatrolarla mekan itilafına düşmeyiz, sanatı gereğince yaşayabilir ve yaşatabiliriz.