Takip eden yıllarda Sul Filo d'Orfeo (1984), Time-Out (1988) ve The Wild Man (1991) gibi bale eserlerine imza atan Ludovico’nun solo performanslarından oluşan ilk koleksiyonu 1996 yılında yayınladı. Bu kayıt, Einaudi'yi Avrupa'nın en çok satan piyanist ve bestecilerinden biri haline getirmeye başardı. Her ikisi de BMG etiketiyle yayınlanan Eden Roc (1999) ve I Giorni (2001) albümleri, solo piyano dünyasının dikkatini çekti ve iki albüm de uzun yıllar boyunca en çok satanlar listesinde varlığını sürdürdü.

Beste dünyasının tepesinde yer alan Einaudi, film müzikleri dünyasına girdiğinde de aynı coşku ile karşılandı. 2002’de bestelediği Luce dei Miei Occhi film müzikleri ile En İyi Film Müzikleri Ödülü’nü aldı. İlerleyen yıllarda onlarca film müziğine imza atan sanatçının geniş portföyünde yer alan filmler arasında This Is England, The Intouchables, J.Edgar ve Mommy de var.

2004 yılında Una Mattina, 2006 yılında Diario Mali albümlerini yayınalayan Ludovico Einaudi yedinci stüdyo albümü Divenire için Liverpool Kraliyet Filarmoni Orkestrası ile çalıştı. 2009 yılında yayınladığı Nightbook ile çok daha minimalist bir yaklaşım benimsemesi “post-klasik” müzik severlerin de kendisine olan sevgisini arttırdı. Sanatçı 2013 yılında Decca ile anlaştı ve Verona yakınlarında bir manastırda kaydettiği ve uzun zamandır beklenen albümü Time Lapse’i yayınladı. Time Lapse önceki eserlerine göre klasik oda müziğine daha yakın bir tondaydı.

Einaudi'nin dokuzuncu albümü 'Elements', Berio'ya bir saygı duruşu olarak başladı, birlikte geçirdikleri yoğun ve dönüştürücü zaman için bir teşekkür olarak...Üzerinde iki yıl çalıştıktan sonra ise klasik Yunan felsefesinden, elementlerden - toprak, rüzgar, ateş, su- sevgi ve nefretten, Kadinsky’den ve Kadinsky’nin sanatın manevi unsurları ve sorumluluklarından ilham alan bir parçalar serisine dönüştü.