SELAY SARI

 

Ekşi Sözlük'te kendisi için şöyle bir yorum var: "Kendinizi pek iyi hissetmediğiniz zamanlarda dinlenmemesi gerekiyor aslında. Ama en güzel etkiyi de o anlarda yapıyor." Liz Harris, solo projesi Grouper'da zor duyulan, anlaşılan, kilometrelerce uzaktan gelen vokal, gitar ve looplarla rüyaları, sanrıları, bilinmeyenleri sakince müziğine malzeme yapıyor. Melankolik ve rahatlatıcı olmayı aynı anda başaran, Arcade Fire'ın bateristi Jeremy Gara'nın da içinde bulunduğu geniş bir hayran kitlesine sahip sanatçı 29 Nisan Cumartesi akşamı This Is Not The Heat öncesinde Borusan Müzik Evi'nde sahne alacak.

 

 

Sıklıkla dönüp bir şarkının neden ortaya çıktığını anlamaya çalışırım, bazen yıllar sonra. Şarkıları yazarken ise onların kaynakları ve anlamları genelde benim için bir gizemdir. Yıllarca önce yazılan şarkıların şu anki olaylarla bir alakası oluyor, nasıl oluyorsa.

 

 

Canlı performansım artık kayıtlarımdan oldukça farklı bir noktada. Kendimi tekrarlayamıyorum ya da temiz, dış etmenlerden bağımsız bir şekilde çalamıyorum. Yeni bir şey eklemem, ya da başka bir deyişle bulaştırmam lazım, o parçanın yeniden canlanması gerek. O yüzden canlı çaldığımda daha kırılgan bir sound ortaya çıkıyor.

 

 

Grubu duydum, ama onun müziğini bilmiyorum. Bu aralar kendi çalışmalarıma odaklanmak istiyorum. Bu günlerde gözlerden uzak, yalnız ve sessiz kalabilmek çok seyrek rastlanan bir şey ve ben bu duyguya açım.

 

 

 

Kapadokya'da inanılmaz bir zaman geçirdim. Oradaki her deneyimde sanki şiirle gerçek zaman üst üste binmiş gibiydi. Bir hafta kaldım ve her gün uzun yürüyüşlere çıktım. Arılar tarafından kovalandım, vahşi kaplumbağalar gördüm. Bir gün yolda arkamdan bir köpek geldi. Tüm gün Aşk Vadisi'nde benimle beraber yürüdü. Oradan ayrıldığım gibi bir hafta süren şiddetli bir hastalığa tutuldum. Orada bir rüyanın içindeymiş gibi geçen haftayla gerçek dünyanın arasına giren, aradaki farkın altını çizen bir parantez gibiydi o hastalık.