Nobel ödüllü yazar Orhan Pamuk, Yaşar Kemal'i ağırlamak için geldiği Teşvikiye Camii'nde şunları söyledi: "Ben Yaşar Kemal’i lisede öğrenciyken okudum. ‘İnce Memed’in ikinci cildi çıktığı gün kitapçıdan aldım. Yıl 1969 olabilir. Gençliğimde onu okumakla, yetişkinliğinde onun arkadaşı olmakla övündüm. Yaşar Kemal edebi arkadaşım, en güzeli de İstanbul’da uzun uzun yürüyüş arkadaşımdı. O anlatır ben dinlerdim, o usta ben çömezdim. Kendisine hayrandım. Yaşar Kemal’i Yaşar Kemal yapan içindeki çocuğun hiçbir zaman ölmemesidir. Onca baskı, hapis, ölüm tehdidi, kötü kötü adamlar, bolca kıskançlık… Buna rağmen her zaman gülümser, her zaman iyimserdi. Onu özel bir kişi kılan, hepimizi bugün bu kadar üzen şey yalnızca romanları değil, bu birleştirici insanlığıdır. Ona bakarak Türkiye’de yaşayıp, bunca baskıya rağmen yaşayıp, ayakta durmanın, başını dik tutmanın mümkün olduğunu gördüm. Burada bu insanların, bu ülkede yaşayan insanların hikâyelerini anlatıp bütün dünyaya dinletebilmenin de mümkün olduğunu ondan öğrendim. Ondan çok şey öğrendim. Ona hep yakın olmak, arkadaş olmak istedim. Şimdi hepimiz üzgünüz; ama tesellimiz Türkçe var oldukça Yaşar Kemal’in kitaplarının da okunacak olması."