OYLUM YILMAZ

 

Türkçenin yaşayan önemli şairlerinden küçük İskender hayat/intihar/aşk ve kalıcı adres araştırması yürüten yeni şiirlerinin bir araya geldiği Can Yayınları tarafından yayımlanan 'Ölen Sevgilimin Şiir Defteri' ile yeniden karşımızda. “Her türlü aşk imlayı, anlatımı bozar, bozmalıdır. Lisanın yeniden türeyerek, lisanın gövdeye yerleşerek kendi kozasında değişime uğradığını izlemek, görerek katlanmak, anlayarak karşı koymak bendeki mücadelenin özü”, diyen küçük İskender ile aşkın karanlığı, isyanın ıssızlığı ve bizi bir arada tutan gizli yemin üzerine konuştuk. Bir de hesabını başkalarına ödetmişlerin vicdanını, kendi feda etmişlerin ardında kalakalmayı…

 

 

O kadar olmuş mu? 30 yıl herkeste olduğu gibi kişisel başarılar, yenilgiler, toplumsal umutlarla ve öfkelerle dolu dolu geçti. Fırıncı daha iyi ekmek yapmayı, çocuklar daha teknolojik büyümeyi, gençler nerede tepki vermeleri gerektiğini acı deneyimlerle yüzleşerek daha doğru anlamayı, hainler daha az ipucu bırakmayı, sanatçılar daha kuvvetli ürünler vermeyi öğrendi. Ben de güven duymanın, birine/bir şeye inanmanın, bilgiden ve ruhtan beslenmenin acilliğini kovalıyorum hâlâ. Issızlığın, yani sahipsizliğin uzandığı bağımsızlığın, özgürlüğün tanımına kafa yoruyorum. Teşekkürlerle kucakladığım bir okur izledi beni, evet. Sanırım ben de onları üzmedim, yanıltmadım. Girdiğim karanlık ormanda bir gün dönerim üçkâğıdıyla geçtiğim yollara ne işaret bıraktım, ne beyaz taş döktüm. Dönemeyeceğimi bildiğim için dönmeye hiç niyetim olmadı. Bizle gelen okurların canlarını yakanlar ne ise bu kitapta da onlarla sıcak temasa geçeceklerdir.

 

 

Hesaplaşmadan çok, hesabını başkalarına ödetmişlerin vicdan azabı. Ölen bir sevgilinin ardından onun ilk kez girdiğiniz odasında bulduğunuz bir şiir defteri ile bu aşk ve aşın arka planı ortaya çıkıyor. Büyük bir yalnızlığı ve hüznü metanetle karşılayıp kendini feda etmişlerin ardından kalakalmanın durumu... Ölümü başka bir başlangıç değil, gerçek bir son olarak kabullenenlerin şiirleri. Yaz mevsimini bu şekilde okumak tuhaf gelebilir ama kitaptaki şiirler haklılığımı kanıtlıyor.

 

 

 

Sizi, bizi bu soruyu soracak noktaya getirdilerse doğruluğu üzerinde tartışmak yersiz. Evet, şiir dille yazılır, ancak yazılırken ve okunurken temel alınan bir tek dil değil fikrindeyim. Orada bellek, ihtiyaç, bilgi, yetenek, his ve kendini azat var. Seyrelmedik, zaten bu kadardık. Gidenlerin yerine başkaları geldi sadece.

 

 

Metinleri denemeler, kısa öyküler hariç oldum olası sevmedim edebiyatta. Röntgenciliğin sanata uyarlanması gibi gelir bana. O nedenle yalnız şiir tarafından bakarsam yeni dönem bence oldukça başarılı ve kuvvetli. Genç arkadaşlarımızın biraz yaş alması, deneyim kazanması emeklerini katlayacaktır ilerde. Hem, pes edenleri de görmeliler ki hatayı, kabahati, yılgınlığın sonuçlarını elde edebilsinler. Ölen sevgililerinin şiir defterlerini bulmaları şart.