Daha önce “Masallarla Yolculuk” ve “Ben Prenses Değilim” adlı çocuk kitaplarıyla edebiyat dünyasında kendine özel bir yer edinen Yıldırım, bu kez insan ruhunun derinliklerine inen, sarsıcı ve düşündürücü bir eserle okurlarını selamlıyor.

 

 

“Kar Küresi”, hayata tutunmaya çalışan farklı bireylerin içsel mücadelelerini, kayıplarını ve umut arayışlarını merkeze alan bir eser olarak dikkat çekiyor. Terk edilme psikolojisini, bireyin geçmişiyle hesaplaşmasını, kendini ve çevresini sorgulamasını güçlü bir anlatımla ele alan oyun, okuyucuya ve izleyiciye derin bir düşünsel ve duygusal yolculuk vadediyor.

 

 

Özlem Yıldırım, kaleme aldığı karakterler aracılığıyla insanın en karanlık köşelerine ışık tutuyor. Karakterlerin yaşadığı kırılmalar, yüzleşmeler ve yeniden ayağa kalkma çabaları, okuyucunun kendi yaşamında da yankı bulan evrensel duygularla örülüyor. Oyunda herkesin kendi benliğini, korkularını ve umutlarını bulabileceği çok katmanlı bir anlatım dili hâkim.

 

 

Eserde kar küresi metaforu, bireyin içinde sıkışıp kaldığı duygusal ve toplumsal sınırları temsil eden güçlü bir simge olarak kullanılıyor. Oyundaki her karakter, kendi “kar küresi” içinde hapsolmuş bir geçmişin izlerini taşırken, bu sınırları aşarak özgürlüğüne kavuşmanın yollarını arıyor. Ancak bu yolculuk kolay değil; içsel hesaplaşmalar, geçmişin izleri ve kabullenme süreci, karakterleri hem zorlayan hem de dönüştüren bir serüvene sürüklüyor.

 

Yıldırım, oyunun kurgusunda bireylerin kendi gerçekliklerine ulaşma çabalarını sahici ve çarpıcı bir dille ele alıyor. Kendi benliğiyle yüzleşmekten korkan, geçmişin ağırlığını taşırken özgürlüğe ulaşmaya çalışan karakterler, insan ruhunun kırılgan ama bir o kadar da dirençli yapısını yansıtıyor.