“Şeylerin Tesellisi” isimli sergide Masumiyet Müzesi’nden getirilen 41 eserin yanı sıra, daha önce Staatlichen Kunstsammlungen Dresden ve Münih Lenbachhaus koleksiyonlarından ilham aldığı 26 yeni enstalasyon bulunuyor. 17 Mayıs-13 Ekim tarihleri arasında gezilebilecek olan sergide yer alan resimler, çizimler, eskiz ve not defterleri ve fotoğraflar sanatçının iç dünyasına ve çalışma biçimine ışık tutuyor.

 

 

Lenbachhaus Müzesi’ndeki tanıtım metninde Pamuk’un eserlerinin yazı ile ilişkisi vurgulanıyor: 

 

“İlk olarak Dresden’de açılan gezici serginin bu konağında Pamuk, Lenbachhaus Koleksiyonu’ndan Paul Klee, Alfred Kubin gibi sanatçıların eserlerinden yola çıkıyor. Bu yeni eserlerinde hikayelerini her zamanki gibi nesneler üzerinden anlatan Pamuk, eşyaların bize verebileceği teselli üzerine yoğunlaşıyor. Pamuk, yıllardır kendisini meşgul eden kültürel değişim, oksidentalizm, oryantalizm, kurgu, hafıza ve müzelerin rolü gibi temaları yeniden ele alıyor. 

 

 

Pamuk’un görsel sanatçı olarak çok az bilinen yanı, dolaplarındaki defterler, el yazmalarına yaptığı sayısız resim, çizimleri, eskiz defterleri ve not defterlerinin yanı sıra fotoğraflarından bir seçki ilk kez Lenbachhaus Müzesi’nde gün ışığına çıkıyor. Pamuk, İstanbul’un Osmanlı İmparatorluğu’ndan günümüzün modern Cumhuriyetine kadar olaylarla dolu yoğun tarihe her seferinde yeni üslup ve sanatsal ve edebi biçimlerle odaklanıyor. Pamuk’un çok-katmanlı yapıtları ziyaretçilere son derece kişisel bir bakış açısı sunuyor. Sanatçı romanlarındaki kavramsal ve görsel dünyayı sergideki eserleriyle ifade ederken hüznün kolektif bir ruh hali olarak aktarılması, kültürlerin buluşması ve kaynaşması üzerine tartışmalara alan açıyor. 

 

 

Orhan Pamuk bütüncül bir sanat eseri yaratıyor: “Gerçekliğe ancak onu değiştirebilirsem katlanabileceğim için yazıyorum.” 

 

Sergi kapsamında sanatçı Ali Kazma’nın, Pamuk’un edebi ve sanatsal çalışmalarını, stüdyosunu, kütüphanesini ve geniş arşivini inceleyen üç parçalı “Mürekkep Evi” adlı video çalışması da gösterilecek. (Sanatçının ve Francesca Minini’nin, Milano’nun izniyle.)