Okurlarının merakla II. Abdülhamid üzerine yazdığı romanı beklediği Zülfü Livaneli bir sürpriz yaptı "Balıkçı ve Oğlu" adlı kitabını yayımladı. Kitap Egeli bir balıkçı üzerinden hem göçmen sorununa hem deniz sevgisine hem de ekolojik yıkıma eleştirel bakışlar atıyor. Romanlarında ele aldığı konuları derinlemesine incelemesiyle tanıdığımız yazar bu kez daha sade bir okuma sunuyor.

Kitabın kahramanı Mustafa oğlunu denizde kaybettikten sonra hayata küsmüş bir balıkçı. Elbette denizde eğitilmiş ve en büyük acılardan birinden geçtiği için bilge biri hatta Hemingway'in balıkçısının balığa yaptığını içine sinderemeyecek kadar bilge... Bir gün balıktan dönerken ağına alabora olmuş göçmen teknesinden düşmüş bir ceset takılıyor. Ve küçücük bir bebek! Oğlunu alan denizin kendisine yeni bir oğul verdiğini düşünen Mustafa onu evine götürüyor. Onu büyütmeyi, hayat vermeyi ve onun sayesinde de yaşamak için ihtiyacı olan cana kavuşmayı hayal ediyor.

İlk söyleşi kitapta!

Livaneli kitapta göçmen sorununa dalsa da buna yerel değil evrensel boyuttan bakmayı tercih ediyor. Türkiye özelinde sürekli gündemde olan Suriyeliler yerine Ege denizini göç yolu yapan ve hikâyeleri çoğunlukla acıyla biten tüm göçmenlerin yaşadıklarına odaklanıyor. Ve bu göç yolunun kötü kahramanlarına... Romanına eklediği bir bölümle onların ağzından da yaşananları anlatıyor ve Yunanistan'a göçmenlere kullandığı aşırı güç nedeniyle eleştiri oklarını yolluyor. Sadece bununla da kalmayıp denizleri katleden altın madenlerine, balık çifliklerine kısa kısa olsa da haklı eleştirilerini yapıyor. Ancak her biri roman olacak tüm bu konuları, kısacak bir metinde bir araya getiriyor. Keyifli bir okuma sunuyor elbette ama bir yarım kalmışlık hissi de bırakmıyor değil. Çünkü her biri ciddi tartışmalar yaratacak bu konuların üzerinden kısaca geçiyor. Kitabın sonuna da bir söyleşi ekliyor Livaneli. Böylelikle tüm gazetecileri atlatıp okura ilk söyleşini de kendi sunmuş oluyor.