Gün geçmiyor okuduğumuz bir haber bizi şaşırtmasın, duyduğumuz bir olayla insana umudumuzu yitirmeyelim, bir aile dramıyla yüreğimiz paramparça olmasın. Odağında şiddet, istismar, taciz olan tüm yaşanmışlıklar filmlerde, kitaplarda, şarkılarda olduğunda bizden uzak ya da gerçek değilmiş gibi duruyor. Oysa her gün dünya bu gerçeklerle dönmeye devam ediyor. Aslı Tohumcu yeni kitabı "Cevizin Şarkısı"nda okura içinde tüm bu gerçeklerin olduğu kısacık bir masal anlatıyor. Korkunç bir masal ama bir o kadar gerçek bir masal.

Dünya hiç adil değil

Dört kadının salona kazdıkları bir mezarın başında olduğu sahneyle başlıyor masal. Elif, Ayşegül, Cemile ve Ayşegül'ün kızı Sezen. Üç kadın anneleri Suzan'ı öldürüp kazdıkları mezara gömüyorlar. Sonra da bize annelerini neden öldürdüklerini. Kadınlardan oluşan bir dünya var bu masalda. Başlarına bu dünyada gelebilecek en kötü şeylerin geldiği kadınlar. Kimileri o kötülüklerin üstesinden gelmeyi iyiliğe sığınarak kimileri ise başkalarının canını yakarak tercih ediyor. Bir ceviz ağacı var bu kadınların yaşadığı bahçede. Aslında masalın başını da ortasını da sonunu da en iyi o biliyor. Kim yatarsa dallarının altında rüyasına girip anlatıveriyor bu dünyanın tüm kötülüklerini. Babalarının kızlarına nefis kabarttığını, annelerin buna göz yumduğunu, küçücük bebelerinin kaderini kötülerin çizdiğini ve düzenin masum bebeklerden katiller yarattığını... Dünyanın herkese adil davranmadığını anlatıyor ceviz ağacı. Tohumcu tüm bunları bir masalmış gibi anlatmayı tercih ediyor. Biraz uhrevi, biraz dünyevi bir kitap sunuyor okura. Gerçeği duaların, bedduaların arkasına ve ceviz ağacının köküne gömüyor. Gerçeği ise sadece görmek isteyenler görebiliyor.