Roman ve öykülerin yanı sıra deneme ve çevirileriyle de tanınan Sırp yazar Danilo Kiš, yaşadığı dönemde ülkesinde tartışmalı bir yerde dursa da bugün klasik mertebesine yükselmiş ve hatta pullara bile geçerek ulusal bir simge halini almıştır. Kurmaca ile belgesel arasındaki sınırları sürekli aşındıran delişmen üslubu ve yaratıcı dehâsıyla hikâye anlatıcılığı geleneğine yepyeni bir soluk getiren Kiš, bu yönüyle Susan Sontag'dan Milan Kundera'ya birçok çağdaşı yazarın ilgisini çekmiş ve ününü tüm dünyaya yaymıştır.

Danilo Kiš'in hayatında babasının apayrı bir yeri var. Ruhsal sorunları nedeniyle sık sık psikiyatri hastanesine kaldırılan babasını, son ziyaretlerinden birinde annesinden intihar etmek için makas isterken görmesi kuşkusuz belleğinde derin bir iz bırakmıştır.

2. Dünya Savaşı'yla birlikte travma büyümüş, Macar Yahudisi olan babasının, birçok akrabasıyla birlikte 1944'te Auschwitz toplama kampında can vermesi ise yüreğinde onulmaz bir yara açmıştır.

Yazınında görülen ölüm izleğinin köklerini buralarda aramak mümkün, ancak burada duygusallık yerine çoğu zaman edebi göndermelerle beslenen amansız bir ironi ve dilbazlık göze çarpar. Bunda Belgrad ve Bordeaux üniversitelerinde karşılaştırmalı edebiyat eğitimi ve sonrasında eğitmenliğinin etkisi büyüktür.

Eserlerinde en başından beri hissedilen "edebiyat karşıtı" saldırgan tutumun yanı sıra, daldan dala sıçrayan ve yer yer yamalı bohça etkisi veren pastiş ve alıntılama teknikleri yüzünden eleştirmenlerin çok tepkisini çekmiş ve açıkça intihalle bile suçlanmıştır. Ölüler Ansiklopedisi işte bu olumsuz ortamdan kaçıp sığındığı Paris'te 1983 yılında yayımlanmıştır.

Danilo Kiš, 1989 yılında akciğer kanserinden dolayı hayata veda etti. Öldüğünde 54 yaşındaydı, babası da Auschwitz'e yollandığında o yaştaydı.