Gülriz Sururi, Yıldız Kenter, Leyla Gencer, Betül Mardin, Aysel Gürel, Muazzez İlmiye Çığ, Tezer  Özlü ve diğerleri... Onlar istediler, hayal ettiler, çalışıp mücadele verdiler ve haklarını aradılar. Onlara “sivri” de dendi, “asi” de, “isyankâr” da. Ağır bedeller de ödediler ama amaçlarından asla vazgeçmediler. Taştan aşk, yokluktan varlık, hastalıktan sanat, haksızlıktan hak ve özgürlük çıkardılar.

 

 

Yaşam sevinci, kararlılık, tutku ve cesaret ortak noktaları oldu. Şarkıdaki gibi kendi yollarından bir an olsun vazgeçmediler. Hepsi ama hepsi de içlerindeki “gücü” ilk hissettiklerinde daha çocuktular. Kadın olmanın, cinsiyetin de ötesinde “insan” olabilmenin mücadelesini verdiler. Melda Davran, kitabımı “Kendi yolundan bir an bile vazgeçmeyen kadın, erkek ve çocuklara ilham vermesi dileğiyle yazdım,” diyor ve ekliyor; “Bu araştırmaları yaparken şaşırdım, gülümsedim bazen de ağladım. Bu kadınların uğradığı haksızlıklara rağmen direnmelerini gördükçe genç kızlarımız da pes etmesin, bu hikayelerden ders çıkarsın diye düşündüm.”