Romanesk sanat, İngiltere’de “Norman üslubu”, Avrupa’da “Roman üslubu” olarak adlandırılan bir sanat akımıdır. “Roman sanatı” olarak da bilinir. 1066 yılında Normanların İngiltere'yi fethetmesiyle başlamış, 12. yüzyıla girmeden önemini yitirerek yerini gotik sanata bırakmıştır. Ortaçağ’da inşa edilen manastır ve kiliselerde kullanılmaya başlanmıştır. Ortaçağ Avrupa’sındaki ilk dini yapılarda Romanesk izleri görülür. Dönemin sanat hareketlerinin takibi için önemli yapılar olan kiliselerdeki sanatsal süslemeler, dinsel amaçlarla yapılıyordu. Bu sebeple manastırlar ve kiliselerdeki dini figürler, kutsal figür ve sahneleri içeriyor. Romanesk sanat kullanılan yapılar genellikle çok yüksek olmayan, kalın taş duvarlı ve yuvarlak kemerli yapılardır. Bu yapılarda pencerelerin az ve küçük olması dikkat çeker. Bunun sebebi, duvarların ağır tavanları taşıması için kullanılmasıdır. Süslemelerden yoksun olan ilk Romanesk örnekleri, iç mekânda dini figür ve resimler, dış cephede heykellerle dikkat çeker. Dini yapılarda ilk heykel örnekleri Romanesk sanat akımında görülmüştür. İlk olarak mimaride ortaya çıkan Romanesk, daha sonra heykel, resim ve vitray sanatlarında da yıllarca etkisini sürdürmüştür. Romanesk mimari; büyük eklemli duvar yapısı, yuvarlak kemerler ve güçlü tonozlar ile karakterize edilmiştir. Roma'nın ve Bizans unsurlarının dayandığı Batı Avrupa'da ortaya çıkan stildir. Gotik mimarisinin gelişmesine katkısı olan bir sanat üslubudur.

 

Bu akım 12. yüzyılın sonu kadar bile yaşayamamış, gotik döneme geçilmiştir.

 

Roman üslubunun önemli eserlerinden birkaçı: Tournai Katedrali, Murbach Benediktin Kilisesi ve Saint Trophime Kilisesi dir.