Ara D.: Kardeş Türküler'le birçok kez çalıştım ve çok yakın arkadaşım oldular. Beraber verdiğimiz neredeyse istisnasız her konser öncesinde siyasi ya da toplumsal bir olay yaşanmış olurdu ve "Çıksak mı çıkmasak mı? Eğer konseri vereceksek acı çekmiş ya da hayatını kaybetmiş insanları nasıl anabiliriz?" diye düşünüyorlardı. Bu yüzden bazı konserlerde sahnenin kenarına çiçekler bıraktılar örneğin. Bir süre sonra ben bu durumdan bunalmaya başladım ve dedim ki "Bu yaptığımız şey çok saçma, barış için konser ndir? Bir parça çalacağız ve dünya güzel bir yer mi olacak? Saçmalık bu." Onlar ise beni yatıştırdılar ve şöyle dediler: "Biz müzisyeniz ve bizim yapabildiğimiz şey bu. Başka mesleklerden insanlar başka şeyler yapabilir, biz çıkıp şarkı söyleriz. Bunun bir anlamı olmadığını düşünme. Şimdi ne etkisi olduğunu mu düşünüyorum? Müthiş bir etkisi var. Burada biz Makedon, Türk ve Ermeniyiz. Bu toplumların yanı sıra müziğimizi tanıyan, bu müzikte birleşen Arap, Yunan, Yahudi toplumları var. Hepimiz aynı şarkıları söylüyoruz. Eğer müzik olmazsa bu beraberliği mümkün kılacak çok fazla şey kalmaz. Özellikle bir şeyleri değiştiremeye çalışıyor muyuz? Hayır. Bir etkimiz var mı? Görünüşe göre evet.