Her şey kayıp gidiyor son zamanlarda.

 

Düşünceler, zaman, elimizdekiler…

 

Ayağımızı, hayatımızı kaydırmak için çabalayanlar sağolsun!

 

Kaygan ortamlarda, kaygan zeminde dengede durabilmek başarılması ne zor bir şeydir aslında.

 

Zor, yoran, düşündüren, bilinmeze sürükleyen, bazen insanı kendinden - prensiplerinden vazgeçiren, kurtuluş için çareler aramaya yönlendiren…

 

Peki bu çıkış yolu nasıl olacaktır?

 

Tabii ki insanın kendi iradesiyle… 

 

Her şey bilinçle anlam kazanır aklımızda.

 

Peki ya bilinçdışı?

 

Winnicott’un belirttiği gibi, bilinçdışı, yırtıcı bir hayvan gibi görünmektedir. Ama öpmeye tenezzül edersek bu hayvan güzel bir sanata dönüşür. 

 

İşte bize bilinçdışımızı öptürecek olan, bizi kendimize getirecek olan sanattır, farkındalıktır.

 

Günlük kaosun labirentinde kaybolmuşken; ayakta durmaya, hayatta kalmaya çalışaduralım; bir taraftan savaşırken diğer taraftan ürememizi emreden kurumsal sistemlerin mantığına tutunduğumuz, tutunmaya çalıştığımız dengelerin de kaygan olmasının tezatlığı da insanı ayrıca düşündürmekte.

 

Bu tezatlığı, ikiyüzlü ahlak, yozlaşmış, kaygan zeminlerde yaşarken mutluluk için çabalamamız, mutlu olmamız gerekiyor, bekleniyor.

 

İyi de bu şartlarda mutluluğa nasıl ulaşılır?

 

Bir şekilde zirveye ulaşıncaya kadar sürekli kayarak mı?

 

Sisteme, mantıksal düzene karşı mantık dışı yeni bir düzen, tüm değerlerin içi boşaltılarak, hiçleştirilmiş, anlamları değiştirilmiş, kaygan alanlarda yaşayarak mı?

 

 

Bunun cevabı için 22 Mart 2017’ye kadar, Taksim Sainte Pulchérie’deki ‘Kaygan’ alana uğramanız yeterli!

 

Sizi orda Bedri Baykam, Bubi, İsmet Doğan, Gürbüz Doğan Ekşioğlu, Sibel Erkan, Melik İskender, Mehmet Kavukçu bekliyor olacak.

 

İnsanları iyileştirmeyi, hayatı güzelleştirmeyi amaçlayan sanatın, düşüncelerin, okulların yakıldığı bu kaygan zamanda; kaymamak, anlam bulmak, anlamlandırmak, farkına varmak, dengede durabilmemiz için!