Babasının koyduğu ismi gazeteye verdiği ölüm ilanıyla öldürüp İsimsiz Anlatıcı konumuna geçen bir kişi artık kendi sesini duymaya, kendi düşüncelerini oluşturmaya ve kendi cümlelerini kurmaya çalışır. 

 

Ancak bedeninin her noktasına tesir etmiş babanın, toplumun, geleneklerin, dinin oluşturduğu çoksesli ortamda kendi sesine ulaşabilmek kolay olmayacaktır. 

"Ben ölmedim Servet amca. Babamın bana koyduğu isim öldü orada. Ben bundan sonra isimsiz kahramanım." 

"Beni dünyanın en kötü yazarı yazmış Servet amca. Hayatımın daha başında bir sınıra sokuldum. Annem babam önce isim verip ardından ismime uygun olarak yetiştirmek istediler beni. Halbuki yazarlar önce kafalarında bir karakter belirler, sonra ona uygun bir isim koyarlar değil mi?"